1 Maart 2025

Ik zit in een café. Louis Armstrong blaast op de saxofoon en de bartender rent druk heen en weer. Vrijdagavonden zijn vaak gezellig in deze toko. Vlak bij mij voert een groepje jonge jongens een serieus gesprek. Ik spits mijn oren, nieuwsgierig als ik ben. Ze hebben het over wat zij zoeken in een vrouw: "Niet te veel gedoe." Zegt één van de jongens. "Inderdaad, niet één met een rugzakje!" Vult de ander aan. Ik draai me om richting de jongens, om mij ongevraagd in het gesprek te voegen. In mijn tas zit namelijk een broodtrommel met de behoefte om mensen iets te leren en een anderhalve literfles gevuld met bemoeizucht:

"Iedereen heeft een rugzakje, alleen niet iedereen weet dat." 

"Waar bemoei jij je mee?" Die reactie kan ik me wel voorstellen, ik ken die hele gozer niet. Toch vind ik dat ik deze belangrijke informatie met hem moet delen: "Als je een partner zonder rugzak zoekt kom je bedrogen uit. Plus: als er al iemand zou bestaan zonder rugzak, zou diegene helemaal niet interessant zijn, omdat omgaan met lijden en trauma juist is wat diepgang in een persoon brengt." Hij staat op: "Zoek je problemen of zo?" Laat maar lullen. "Het is veel beter om iemand te vinden die zich bewust is van de rugzak. Mijn vriendin bijvoorbeeld: die heeft een overvolle backpack op haar rug en ook nog een klein schoudertasje. Maar zij weet alles binnen een paar tellen te vinden. Ze heeft orde gecreëerd in die pijnlijke chaos." Hij komt dichterbij en kijkt mij met indringende ogen aan. 

"WAT LUL JIJ ALLEMAAL, GAST?!" 

"Nou, doordat mijn vriendin alles heeft georganiseerd, kan ze mij helpen bij het uitzoeken van mijn rugzak. Laatst ben ik erachter gekomen dat mijn naïviteit, koppigheid en bemoeizucht in mijn voorvakje zitten!" Hij rent naar mij toe en zijn rechterarm gaat de lucht in, maar ik ben nog niet uitgepraat. "Wat zit er in jouw rugtas? Volgens mij heb je er nog niet echt naar gekeken." POF!! Zijn rechtervuist landt op mijn gezicht. Ik doe een stap achteruit en ga door met mijn verhaal: "Voordat je een partner zoekt is het goed om eerst in je eigen rugzak te kijken, zodat je weet wat je bij je draagt. Realiseer je daarna dat iedereen er één heeft en je komt vanzelf iemand tegen die je kan helpen bij het sorteren en dragen." zeg ik.

Ik krijg nog twee stompen en ik val op de grond. Mijn neus bloedt. Als ik opkijk, zie ik de jongen wegrennen met een oude, gele plastic boodschappentas met een kapotte hendel in zijn linkerhand en een overvolle blauwe IKEA-tas over zijn schouder. 

Ik doe mijn rugtas even af, pak de verbanddoos er uit en lach. Hij heeft zijn tassen gevonden.