2 FEBRUARI 2025

Ik ga jullie een verhaal vertellen over Dennis, ook wel De Tovenaar genoemd. Dennis kwam binnen in de koffiezaak waar ik werkte en we kwamen aan de praat. Ik was twintig, woonde net op mijzelf en was druk bezig met uit te vogelen wie ik eigenlijk was en wat ik eigenlijk van dingen vond. Dennis was zo’n tien jaar ouder en maakte een enorm ‘wakkere’ indruk: hij stelde de juiste vragen, was een goede vechter en het allerbelangrijkste: hij zag de wereld op een andere manier dan iedereen waar ik ooit mee gesproken had. Hij had geen cent te makken, maar dat maakte niets uit: wij hadden geen grote auto, boot of kop koffie nodig om onszelf te vermaken. Bij Dennis ontdekte ik een deel van mijzelf.

We noemden hem De Sjamaan omdat hij altijd sprak over dingen als synchroniciteit, alternatieve realiteiten en hij zag dingen die anderen niet zagen. Dennis wist alles wat er gebeurde te vertellen alsof het een Bijbels verhaal was. Wanneer ik bij hem was, leek het alsof ik onder een vergrootglas leefde: als Dennis in de buurt was keek God mee.

In mijn tijd met Dennis leerde ik geloven dat er meer tussen hemel en aarde is, dat iedereen hier met een reden is en dat wij allemaal onze patronen moeten doorbreken om niet in dezelfde kuilen te vallen als onze ouders. Ik leerde geloven dat er voor mij een taak weggelegd is om andere mensen hiermee te helpen. Ik leerde geloven dat cynisme over deze onderwerpen een zelfverdedigingsmechanisme is en mijn geloof, kennis en zelfvertrouwen groeide door de aanwezigheid van Dennis.

De tijd ging echter voorbij en de verhalen van Dennis werden steeds extremer: hij had contact gemaakt met zichzelf in een parallel universum en was met hem samengevoegd. Ook had hij zichzelf gesplitst tot miljarden minuscule Dennisdeeltjes om vervolgens op te gaan in ieder levend wezen op de planeet. Hij vertelde mij dat ik hetzelfde moest doen en dat ik voorbestemd was om, net als hij, ‘verlicht’ te raken. Daar had ik geen behoefte aan.

Het werd voor mij steeds lastiger om contact te maken met Dennis en de laatste keer dat wij spraken vertelde hij mij dat hij een Spirit Bomb was die miljarden zielen in zichzelf had verzameld. Hij vertelde dat ik hem niet kon begrijpen, omdat ik ‘had besloten om een mens te blijven.’  Ik probeerde over wat meer aardse thema’s te spreken, maar dat was niet mogelijk.

Op kerstavond 2023 kwam ik erachter dat Dennis, na een lange periode van depressie en psychose, zelfmoord heeft gepleegd. De laatste keer dat hij mij probeerde te bellen was een week eerder, maar ik heb niet opgenomen omdat ik geen energie had om hem te woord te staan.

Ik weet dat ik hem niet kon helpen en dat het telefoontje wel – of niet opnemen waarschijnlijk weinig invloed had gehad. Ik neem het mijzelf ook niet kwalijk, maar ik had hem graag willen bedanken voor alle avonturen, gesprekken en zijn mentorschap.

Dus bij deze.